بررسی و مقایسه اثرات بالشتک حمایتی قوس داخلی و گوه های پاشنه و پنجه پا بر تغییر میزان نیروی اعمال شده بر اکستانسور مکانیزم زانو در فاز ایستایی راه رفتن در دختران ۲۵-۱۹ سال دارای کف پای صاف

هدف: صافی کف پا یکی از اختلالات شایع است که می تواند به علت وجود ارتباط بیومکانیکی بین پا و بخش های دیگر اندام تحتانی، موجب بروز مشکلاتی در دیگر قسمت های اندام تحتانی به خصوص زانو گردد. این تحقیق با هدف مقایسه میزان نیروی وارد بر مکانیزم اکستانسوری زانو در دختران دارای کف پای صاف پس از پوشیدن سه نوع مختلف ارتز (بالشتک حمایتی قوس داخلی، بالشتک حمایتی قوس داخلی به علاوه گوه داخلی پاشنه، بالشتک حمایتی قوس داخلی به علاوه گوه خارجی پنجه) صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی، 10 دانشجوی دختر 19-25 سال دارای کف پای صاف انعطاف پذیر به روش نمونه گیری در دسترس و بوسیله تست فیس لاین انتخاب شدند و پس از پوشیدن هر کدام از انواع ارتزها، نشان گرهای منعکس کننده نور بر روی نقاط آناتومیکی مشخص روی پوست فرد چسبانده شد. داده های کینماتیک و کینتیکی آنها در حین راه رفتن توسط سیستم آنالیز حرکت شش دوربینه و صفحه ثبت نیرو ثبت گردیده و مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری ویلکاکسون استفاده شد.  یافته ها: میانگین نیروی اعمال شده بر اکستانسور مکانیسم زانو توسط بالشتک حمایتی قوس داخلی به علاوه گوه خارجی کاهش معناداری یافت (۰/005=p)، اما با استفاده از دو ارتز دیگر تغییر آماری معناداری به وجود نیامد. نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، بالشتک حمایتی داخلی به همراه گوه خارجی قادر است بیومکانیک تغییریافته پا در اثر پروناسیون بیش از حد مفصل ساب تالار را نسبت به دو ارتز دیگر بیشتر تصحیح کند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از این ارتز ممکن است در طولانی مدت بتواند با تصحیح راستای نیروها و بازگرداندن پا به ساختار طبیعی، استرس اعمال شده بر بافت های ناحیه جلوی زانو را کاهش داده و از عوارض پروناسیون بیش از حد بکاهد.